Numer w rejestrze zabytków: nr rej.: A-220 z 7.07.1980
Zespół dworski składa się z dworu i parku.Historia:
Wokowice w przeszłości należały do dóbr radłowskich biskupów krakowskich.
Według miejscowej tradycji dwór w Wokowicach zbudował w końcu XIX wieku Stanisław Gniewiński, do którego wieś należała do 1890 roku. Kolejnymi właścicielami byli fabrykant wódek Kulczyński oraz ambasador Polski w Niemczech, Dziekoński. Po zakończeniu drugiej wojny światowej dworek w Wokowicach zakupił Stanisław Gładki. W rękach rodziny znajduje się do dzisiaj.
Architektura:
Dwór w Wokowicach to budynek murowany, parterowy, założony na planie wydłużonego prostokąta, dwutraktowy, podpiwniczony. Piwnice nakryte ceglanymi sklepieniami kolebkowymi znajdują się pod częścią północną budynku. Od strony zachodniej późniejsza dobudówka o funkcji gospodarczej. Narożniki zaakcentowanie na poziomie fundamentów niewielkimi przyporami. Od frontu na osi centralnej murowany trójosiowy ganek, obecnie przeszklony, z umieszczonymi bocznie schodami, zabezpieczonymi kamienną balustradą.
Park:
Dwór otoczony był trzy hektarowym parkiem o zatartej dzisiaj kompozycji, ograniczonym od wschodu potokiem Uszew, nad którym przerzucony został kamienny mostek o arkadowym przęśle. Z dawnego drzewostanu parkowego pozostał jeszcze stary dąb szypułkowy, lipa szerokolistna i resztki alei grabowej, prowadzące od wiejskiej drogi do podjazdu rozciągającego się niegdyś po południowej stronie dworu.
Figura:Tuż przy drodze, prowadzącej do Szczepanowa, na południowym skraju parku stoi kamienna figura z wizerunkiem Chrystusa ukrzyżowanego, wystawiona w 1847 r. z fundacji małżonków Kargulów. Wykuta w karpackim piaskowcu przez jakiegoś wiejskiego kamieniarza-rzeźbiarza
interesująca jest z uwagi na znajdujące się na trzech ścianach postumentu dewocyjne inskrypcje, będące bardzo rzadkimi już zabytkami piśmiennictwa ludowego z połowy XIX w. I tak napis wykuty na ścianie frontowej głosi: WOYSIE / CHA I TERESZY / KARGOLE FON / DATOROWIE / PROSZOM O POZDROWIENIE / ZA DATA RP / 1847 /. Na ścianie zachodniej czytamy: JEŻELI / MIĘDZEI WAMI / WZAIEMNA MI / ŁOŚĆ OBFITOW / AĆ NIE BĘDZIE DO / KRÓLESTWA / NIEBIESKIEGO, a na wschodniej: NIE NOM PANIE / NIE NOMALE / IMIENIOWI / TWEMU NIE / CH CHWAŁA BĘDZIE TU I / WSZĘDZIE / NA WIEKI.
Źródło: http://www.dworymalopolski.pl/ oraz http://www.brzesko.pl/
