Numer w rejestrze zabytków: nr rej.: A-43/M z 24.02.2006
W 1867 roku Brzesko uzyskało własny samorząd, właśnie wtedy pojawiła się potrzeba budowy nowej siedziby dla władz. Zważając na fakt, iż w tym czasie trwała jeszcze odbudowa centrum miasta (zniszczonego 3 lata wcześniej w pożarze) realizacja inwestycji musiała zaczekać. Tymczasową siedzibą stała się wynajęta kamieniczka przy ulicy Kościuszki. Decyzję o budowie ratusza podjęto dopiero w 1904 roku ? po kolejnym pożarze.
Istniejący do dziś budynek wzniesiono w latach 1909 ? 1910. O zakończeniu budowy brzeskiego ratusza informowały nawet wychodzące w Krakowie "Wiadomości Ilustrowane", w których można było znaleźć taką oto informację: ?W roku 1909 rozpoczął urząd miejski w Brzesku, w dawnym cyrkule tarnowskim, budowę nowego ratusza, którą szczęśliwie doprowadzono w r. 1910 do końca. Piękny i stylowy budynek wykonała według projektu i pod kierownictwem c.k. radcy budownictwa Gabriela Niewiadomskiego z Krakowa, zaszczytnie znana firma krakowska W. Apter, jak z załączonej fotografii widać, będzie to prawdziwa ozdoba Brzeska?.
Zaprojektowany przez Niewiadomskiego ratusz to niebyt duży, ale dobrze prezentujący się podpiwniczony piętrowy budynek eklektyczny o ceglanej strukturze ścian, nawiązujący formą oraz ceglanymi elementami elewacji do wzorów architektury gotyckiej i renesansowej, a nawet barokowej. Składa się on z piętrowego korpusu o wysokim dachu z ?gotyckim? schodkowym półszczytem oraz związanej ze zwróconą na południe fasadą pięciokondygnacyjną wieżą nakrytą czterograniastym łamanym hełmem. Do wnętrza wchodzimy przez znajdujący się w przyziemiu owej wieży niewielki przedsionek poprzedzający dość obszerną sień zakończoną klatką z prowadzącymi na piętro zabiegowymi schodami o kamiennych stopniach. Oprócz przedsionka na parterze znajduje się kilka pomieszczeń biurowych różnej wielkości. Natomiast połowę pierwszego piętra zajmuje obszerna reprezentacyjna Sala Rady o ozdobionym stiukową dekoracją suficie i dużych ?renesansowych? oknach, ze znajdująca się nad dwoma wejściami do niej niewielką galerią przeznaczona dla chcących przysłuchiwać się obradom miejskiej rady i dla muzyków grających podczas odbywających się w ratuszu dorocznych balów. A jeszcze kilkadziesiąt lat temu wnętrza oprócz zachowanej do dziś zabytkowej stolarki, secesyjnego witraża okna doświetlającego schody i sztukaterii w Sali Rady zdobiły także wzorzyste posadzki, ozdobne kaflowe piece, drewniane boazerie oraz mosiężne kandelabry i kinkiety.
